Ochrona przyrody

 

Obszar ten utworzono na podstawie Uchwały Wojewódzkiej Rady Narodowej w Pile z dnia 31 maja 1989 roku Nr IX/54/89, opublikowanej w Rozporządzeniu Nr 5/98 Wojewody Pilskiego z dnia 15 maja 1998 roku w sprawie ustanowienia obszarów chronionego krajobrazu w województwie pilskim (Dz. U. Województwa Pilskiego z 1998 roku Nr 13, poz. 83). Fakt uznania tego obszaru zawiera Obwieszczenie Wojewody Wielkopolskiego z dnia 24 marca 1999 roku w sprawie wykazu aktów prawa miejscowego obowiązujących na terenie województwa wielkopolskiego (Dz. U. Województwa Wlkp. Nr 14, poz. 246).

Obszar ten obejmuje dolinę Wełny, rynny Małej Wełny i Strugi Gołanieckiej oraz ujściowy odcinek Flinty o ogólnej powierzchni 22 640 ha, z czego na lasy przypada 10 950 ha (lesistość 31,2 %). Przedmiotem ochrony jest malowniczy krajobraz dolin rzecznych, rynien polodowcowych z licznymi jeziorami, wciętych w równiny morenowe. Rzeka Wełna w dolnym biegu meandrując po kamienistym dnie tworzy liczne przełomy i miejscami wykazuje charakter potoku górskiego (z obecnymi tu krasnorostami np. Hildebrandia rivularis).

Obszar ten utworzono na podstawie Uchwały Rady Gminy Rokietnica Nr XXIII/232 z dnia 19 maja 2000 roku. Obszar ten został utworzony w ciągu ekologicznym cieku wodnego Samicy Kierskiej o powierzchni 1150 ha, który obejmuje tereny wyróżniające się krajobrazowo, kulturowo i naukowo-dydaktycznie.

Obszar ten stanowi naturalne przedłużenie doliny Bogdanki – tzw. zielonego klina miasta Poznania. Dominuje roślinność wodna i bagienna. Stwierdzono obecność 39 zespołów. Reprezentują szerokie spectrum fizjonomicznego bogactwa, od prymitywnych zbiorowisk rzęs biernie unoszonych na wodzie po wysoko zorganizowane szuwary nadbrzeżne, ściśle powiązane z charakterem podłoża. Sieć hydrograficzna jest bogato rozwinięta. Składa się na nią: rzeka Samica wraz z dopływami i systemem rowów melioracyjnych, bezimienne jezioro w obrębie kompleksu drzewostanów, przy południowej granicy analizowanego terenu, liczne oczka wodne o charakterze wytopiskowym oraz liczne torfianki i stawy rybne. Wszystkie zanotowane zbiorowiska należą do wybitnie autogenicznych – zdolnych do poszerzania zasięgu w warunkach środowiskowych stworzonych przez człowieka. 

4. Obszar Chronionego Krajobrazu Biedrusko 

Obszar Chronionego Krajobrazu Biedrusko – utworzono na mocy Uchwały Rady Gminy Suchy Las Nr XXV/138/95 z dnia 7 sierpnia 1995 roku.

Obszar charakteryzuje się słabym stopniem antropogenicznego przekształcenia, a zarazem bardzo złożoną, interesującą strukturą krajobrazową. Na wyjątkowy charakter OChK Biedrusko składają się:

Ø duże zróżnicowanie krajobrazowe, z przewagą krajobrazów naturalnych i półnaturalnych,

Ø duża wartość przyrodnicza wyrażająca się m.in. bogactwem florystycznym i faunistycznym,

Ø wysoka lesistość

Ø obecność rzadkich lub zanikających typów biocenoz, w tym torfowisk, łąk trzęślicowych, muraw kserotermicznych i lasów łęgowych,

Ø   interesujący układ przestrzenny roślinności dynamicznie związanej z siedliskiem świetlistej i kwaśnej dąbrowy oraz grądu wysokiego,

Obszar ten utworzono na podstawie Uchwały Rady Gminy Suchy Las Nr L/479/2002 z dnia 29 listopada 2002 roku opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego Nr 16, pozycja 550.

Obszar ten obejmuje wyróżniające się krajobrazowo tereny o zróżnicowanych ekosystemach i cennych wartościach przyrodniczych stanowiące część regionalnego korytarza ekologicznego Samicy Kierskiej.

OChK Dolina Samicy Kierskiej zajmuje powierzchnię 378,10 ha i położony jest na terenie gminy Suchy Las, powiat poznański. Jego przedłużeniem w kierunku północnym jest Pawłowicko-Sobocki OChK.

Flora naczyniowa Obszaru Chronionego Krajobrazu (OChK) Doliny Samicy Kierskiej liczy 443 gatunki. Zdecydowana większość to taksony rodzime. Udział antropofitów (roślin geograficznie obcych) dla OChK jest stosunkowo niewielki i wynosi około 21%.

Na terenie Nadleśnictwa Łopuchówko zlokalizowano 218 pomników przyrody. Pomniki przyrody ożywionej reprezentują drzewa (łącznie 216 szt.) – pojedyncze, grupowe i aleja; brak jest pomników powierzchniowych.

Najokazalszym drzewem Nadleśnictwa jest lipa szerokolistna o obwodzie 563 cm rosnąca w leśnictwie Łoskoń. W Konkursie na najgrubsze drzewo Lasów Państwowych u progu XXI wieku drzewo to znalazło się na 18 miejscu wśród najgrubszych drzew tego gatunku w Polsce (rosnących na terenie Lasów Państwowych).

• dąb szypułkowy – 148 drzew
• dąb bezszypułkowy – 17 drzew
• kasztanowiec biały – 15 drzew
• sosna zwyczajna – 12 drzew
• buk zwyczajny – 10 drzew
• żywotniki zachodnie – 4 drzewa
• olsza czarna – 2 drzewa
• lipa drobnolistna – 2 drzewa
• lipa szerokolistna – 2 drzewa
• daglezja zielona – 1 drzewo
• jesion wyniosły – 1 drzewo
• klon zwyczajny – 1 drzewo
• klon jawor – 1 drzewo

Pomniki przyrody nieożywionej reprezentowane są przez dwa głazy narzutowe (granity).